Over ons
Wat leuk dat jij bent. Hieronder vertellen we je graag meer over wie we zijn, hoe we elkaar ontmoet hebben en waarom we doen wat we doen.
Het Leven is bedoeld om te leven, en te Zijn wie je bent
Claudia & Tineke
Hallo, wij zijn Claudia & Tineke
Wij hebben elkaar echt leren kennen op een Energetische coach opleiding. Samen lachen, huilen, delen en helen. We zeiden, voelden en deden vaak in het moment hetzelfde, wat tot de nodige hilariteit leidde. We keken op een zelfde manier tegen het leven aan, mochten elkaar door blokkades heen begeleiden en verlichten. Gaandeweg werd de connectie sterker. We hervonden allebei de liefde in en voor onszelf en voor het leven. We vonden een levensgezel. Een metgezel in elkaar, tijdens de prachtige ontdekkingstocht die dit leven is.
We besloten om onze krachten te bundelen, om de wereld een beetje lichter te maken. De magie die ontstaat wanneer wij samen zijn, is met geen pen te beschrijven. Dat ga je zelf ervaren wanneer je met ons én met jezelf aan de slag gaat…
Meer over Claudia
Ik had eindelijk best een leuk leven
Na periodes van vallen en opstaan had ik mijn leven als 40-plusser voor mijn gevoel eindelijk op de rit, en deed ik wat ik leuk vond. Ik werkte als docente in het MBO-zorgonderwijs en draaide als ZZP-er mijn eigen coachpraktijk. Daarnaast wilde ik natuurlijk een goede moeder zijn, en een fijne vriendin, met een leuk sociaal leven.
Intussen werd mijn lijf overgehoop gehaald door rondrazende hormonen, terwijl ik ook nog wat emotionele pijnen uit mijn verleden aan het opruimen was. Die zorgden ervoor dat ik toch nog steeds niet altijd helemaal mezelf durfde te zijn, en me ongemerkt als een kameleon aanpaste aan de omgeving of situatie waar ik in vertoefde.
En toen… viel ik toch weer om
Ik belandde in een flinke burn-out.
Dit voelde aanvankelijk als hét dieptepunt in mijn leven. Ik had wéér gefaald, het diepe gevoel van niet goed genoeg zijn, kwam weer bovendrijven (terwijl ik dacht dat ik daar toch wel genoeg aan had gewerkt, met alles wat ik al gedaan had op het vlak van persoonlijke groei en bewustzijnsontwikkeling).
Een kans om mijn leven een heel andere tweede helft te geven!
Achteraf gezien was de burn-out geen diepte- maar een hoogtepunt. Ik moest wel stilstaan. Dat was dé kans om te ontdekken wat ik nou eigenlijk écht wilde de tweede helft van mijn leven. Het bleek een levensveranderende overgangsfase te zijn, waarin ik écht voor mezelf ben gaan kiezen.
En nu…
Nu is er ruimte voor wie ik écht ben, en kan ik mezelf zijn met al mijn randjes, kantjes en kwetsbaarheden. Ik durf zowel mijn speelse als spirituele kant te laten zien, zonder dat ik bang ben wat anderen van mij denken. Ik kan mijn gedachten laten zijn voor wat ze zijn. Ik durf me veel meer uit te spreken en mijn emoties te uiten. En wanneer ik voel dat ik even tijd voor mezelf nodig heb, dan neem ik daar de ruimte voor. Ik doe waar ik blij van word, en leef nu míjn leven.
Ik geloof dat het leven bedoeld is om te leven. Ik zie Het Leven als een alomvattend veld van liefde, en de wereld als een speeltuin, waarin wij als spirituele wezens via ons prachtige fysieke lichaam de menselijke ervaring mogen beleven met ál haar aspecten. Dáár mag je ruimte voor maken. Voor álles in jou, ook de minder fijne kanten. Als je daar mee kunt zijn, dan bén je. En dat is genoeg.
Als je me zou kennen,
zou je weten dat ik…
- bijna altijd wel een liedje in mijn hoofd heb. Er komt vanzelf een liedje in mij op naar aanleiding van wat iemand zegt of wat ik zie. En vervolgens zing ik dat vaak ook hardop mee. Sowieso houd ik van ‘meeblèren’ met muziek,; van Hollandse smartlappen tot rock, van mantra’s tot back to the 80’s.
- een onzichtbare rugzak vol muziekinstrumenten heb, die ik regelmatig tevoorschijn haal, wanneer ik op een feestje sta te dansen: luchtgitaar, saxofoon, piano, drumstel, you name it. Overigens bespeel ik niet echt een instrument, al drum ik graag op de djembe (of op m’n eigen body), en tokkel ik zo nu en dan op m’n ukelele.
- heel vaak foto’s en filmpjes maak van onder andere zonnestralen, de volle maan, wolken, kleuren in de lucht, bloemen, bomen, dauwdruppels, van al het moois waar mijn oog onderweg op valt, met in mijn achterhoofd: oh, daar kan ik misschien nog iets mee. Vervolgens doe ik met 99 van de 100 foto’s natuurlijk niks (het geheugen van mijn telefoon zit dan ook nogal eens vol)
- gek ben op dieren en dat ik tegen ze praat (met hele rare stemmetjes), of dat nu mijn katten zijn, een duif op het dak, een koe in de wei of de alpaca’s op de kinderboerderij. Ook tegen bomen praat ik trouwens, en ja, die knuffel ik soms ook.
Meer over Tineke
Ik zorgde met heel mijn hart
Jarenlang was ik echt blij met mijn werk als verpleegkundige. Ik zorgde met heel mijn hart voor onze cliënten en de regeltaken, ach, die deed ik er met liefde bij. Net zoals ik thuis, als moeder van drie kinderen op de basisschool, met heel mijn hart zorgde en alles regelde.
Maar zo richting mijn veertigste veranderde er iets
De kinderen werden groter, mijn werk was grotendeels routine. Eerst dacht ik dan ook dat dát was waardoor ik me onvoldaan voelde. Dat ik gewoon weer wat tijd voor mezelf moest gaan maken in een leven dat jarenlang om anderen had gedraaid.
Meer tijd voor mezelf hielp niet écht
Een dagje op pad met een vriendin, een weekje alleen eropuit en een aantal trainingen in persoonlijke ontwikkeling hielpen niet écht. Ik ging alleen maar duidelijker merken dat ik vaak niet écht met aandacht aanwezig was, geen werkelijk contact meer had met mijn cliënten, mijn kinderen en mijn partner.
Het leven liep best goed, maar ikzelf was eruit verdwenen
Steeds luider klonk in mij een stemmetje dat zei dat ik júist wel belangrijk zou moeten zijn. Dat mijn leven zou moeten draaien om dat wat alleen ík kon bijdragen aan de wereld. Dat er ‘iets’ moest zijn waarin ik niet vervangbaar was door iemand anders, dat ik een eigen unieke bijdrage aan de wereld hoorde te zijn… Een bijdrage die verder ging dan alleen de unieke moeder zijn voor mijn kinderen.
Ik was bang voor wat ik kwijt zou raken als ik écht mijn unieke pad zou volgen…
Leuk hoor, spirituele ontwikkeling. Maar in die tijd vond ik het vooral retespannend om er gehoor aan te geven. Wat zou dat betekenen voor mijn leven? Zou ik dan alles op z’n kop moeten zetten?
Toch koos ik dat pad
Ik nam de sprong.
Dat voelde enorm spannend, maar het viel uiteindelijk reuze mee. Toen ik eindelijk écht durfde volgen wat me riep, bleek ik nog steeds de zorgzame vrouw en moeder te zijn die ik altijd was. Maar ook een intuïtieve, krachtige vrouw die haar eigen weg bewandelt. Er vielen dingen weg – ik werk niet meer als verpleegkundige maar schoolde me om tot energetisch coach, en mijn huwelijk eindigde – maar ze maakten plaats voor werk en een relatie die veel beter passen bij wie ik werkelijk ben. Mijn kinderen, mijn vrienden, mijn interesses zijn allemaal gebleven en ze geven me veel meer plezier en voldoening dan voorheen.
En dan ben ik nog een ‘extreem’ voorbeeld. De meeste vrouwen die Claudia en ik begeleiden, houden gewoon hun werk en hun relatie. Maar ze staan er totaal anders in en geven er een nieuwe, andere vorm aan.
Ik geloof dat het leven bedoeld is om voluit en op je unieke manier te leven. Vrouwen die halverwege hun leven een spirituele kant in zichzelf ontdekken maar die kant geen plek in hun leven kunnen geven, zijn niet geholpen met nóg meer doen of verbeteren. Ze zijn juist geholpen door ruimte te maken voor wie ze werkelijk zijn en wat er écht toe doet.
Dat kan alleen door thuis te komen bij jezelf, bij het diepe innerlijke weten dat je al die tijd hebt weggestopt.
Spiritualiteit is geen luxe of iets zweverigs, maar een essentieel deel van wie je bent. Het is de sleutel om je leven niet langer als ‘leeg’ of ‘onvervuld’ te ervaren, maar als betekenisvol en kloppend. Zonder schuldgevoel, zonder voorwaarden, gewoon door te durven ZIJN. In verbinding met jezelf, je intuïtie en de diepere laag van het leven.
Als je me zou kennen,
zou je weten dat…
-
ik urenlang op mijn knieën gebogen over een grasveld kan zitten om klaver te plukken. Als ik erin slaag om een centimeterslange rij klavers uit het gras te trekken zonder dat die breekt, voelt het alsof ik de hoofdprijs gewonnen heb. Bijkomend voordeel: mijn hoofd wordt er lekker leeg van.
-
“haha, jouw sokken!” een opmerking is die ik vaak te horen krijg. Mijn tenen houden namelijk niet van gevangenschap. Daarom loop ik het liefste op blote voeten en anders draag ik teensokken. En schoenen? Alleen barefoot, behalve die ene keer dat ik mezelf in een paar fancy hakken wurm voor een feestje (en daar de volgende dag spijt van heb).
-
er ‘oooh! Ah! Oeh, kijk dan!’ uit mijn mond klinkt als ik naar de lucht kijk en wolken zich vormen tot magische meesterwerken. Net als wanneer de zon stralend door de bomen schijnt of een bloem zich in al haar kleurenpracht laat zien.
-
ik niet zomaar mijn dekbed kan dichtgooien als ik wakker ben. Ik stop eerst mijn dekbed terug in de punten, vervolgens schud ik het op om daarna het dekbedovertrek helemaal strak en kreukvrij te trekken. En als iemand anders mijn bed heeft opgemaakt? Lief bedoeld, maar dan doe ik het ’s avonds alsnog opnieuw. Pas als het écht strak ligt, kan ik lekker slapen.
-
er regelmatig tranen over mijn wangen rollen, zonder dat er iets hoeft te zijn. Ik voel nu eenmaal diep. Een mooi liedje, een oprechte blik, een zonnestraal op mijn huid, alles kan me raken. Die tranen zijn mijn manier van ontladen. Kwetsbaar en krachtig tegelijk. Dat eventuele ‘jankhoofd’ neem ik tegenwoordig maar voor lief 😉
Spreekt ons verhaal je aan?
En ben jij er klaar voor om ruimte te maken voor wie jij écht diep van binnen bent, en jóuw leven te leven, zodat jij eindelijk jóuw pad bewandelt en doet wat er écht toe doet voor jou? Laat ons je dan op weg helpen. Neem vrijblijvend contact met ons op, door een bericht achter te laten, of boek direct een afspraak voor een inspiratiegesprek.