Over ons
Wat leuk dat jij bent. Hieronder vertellen we je graag meer over wie we zijn, hoe we elkaar ontmoet hebben en waarom we doen wat we doen.
Het Leven is bedoeld om te leven, en te Zijn wie je bent
Claudia & Tineke
Hallo, wij zijn Claudia & Tineke
Wij hebben elkaar echt leren kennen op een Energetische coach opleiding. Samen lachen, huilen, delen en helen. We zeiden, voelden en deden vaak in het moment hetzelfde, wat tot de nodige hilariteit leidde. We keken op een zelfde manier tegen het leven aan, mochten elkaar door blokkades heen begeleiden en verlichten. Gaandeweg werd de connectie sterker. We hervonden allebei de liefde in en voor onszelf en voor het leven. We vonden een levensgezel. Een metgezel in elkaar, tijdens de prachtige ontdekkingstocht die dit leven is.
We besloten om onze krachten te bundelen, om de wereld een beetje lichter te maken. De magie die ontstaat wanneer wij samen zijn, is met geen pen te beschrijven. Dat ga je zelf ervaren wanneer je met ons én met jezelf aan de slag gaat…
Meer over Claudia
Ik had best een leuk leven. Dacht ik…
Na periodes van vallen en opstaan had ik mijn leven als 40-plusser voor mijn gevoel eindelijk op de rit, en deed ik wat ik leuk vond; Ik was werkzaam als docente in het MBO-zorgonderwijs, en probeerde tevens als ZZP-er mijn eigen coachonderneming draaiende te houden. Daarnaast wilde ik natuurlijk een goede moeder zijn, en een fijne vriendin, met een leuk sociaal leven.
Intussen werd mijn lijf overhoop gehaald door rondrazende hormonen, terwijl ik ook nog trachtte om emotionele pijnen uit het verleden te dempen, en ergens worstelde ik nog met het feit dat ik niet altijd helemaal mezelf durfde te zijn, en me nog steeds als een kameleon aanpaste aan de omgeving of situatie waar ik in vertoefde.
En toen… viel ik toch weer om, en belandde ik in een flinke burn-out…
Dit voelde aanvankelijk als hét dieptepunt in mijn leven. Ik had wéér gefaald, het diepe gevoel van niet goed genoeg zijn kwam wéér bovendrijven (terwijl ik dacht dat ik daar toch wel genoeg aan had gewerkt, met alles wat ik reeds gedaan had op het vlak van persoonlijke groei en bewustzijnsontwikkeling).
Achteraf gezien was dit een hoogtepunt, een heel belangrijk omslagpunt. Ik besefte namelijk dat dit dé kans was om te ontdekken wat ik nou eigenlijk écht wilde de tweede helft van mijn leven. Het bleek een levensveranderende overgangsfase te zijn waarin ik écht voor mezelf ben gaan kiezen.
En nu…
Nu is er ruimte voor wie ik écht ben, en kan ik mezelf zijn met al mijn randjes, kantjes, krachten en kwetsbaarheden. Ik durf zowel mijn speelse als spirituele kant te laten zien zonder dat ik bang ben wat anderen van mij denken. Ik kan mijn gedachten laten zijn voor wat ze zijn. Ik durf me veel meer uit te spreken en mijn emoties te uiten. En wanneer ik voel dat ik even tijd voor mezelf nodig heb, dan neem ik daar de ruimte voor. Ik doe waar ik blij van word, en leef nu míjn leven.
Ik geloof dat het leven bedoeld is om te leven. Ik zie het Leven als een alomvattend veld van liefde, en de wereld als een speeltuin waarin wij als spiritueel wezen via ons prachtige fysieke lichaam de menselijke ervaring mogen beleven met ál haar aspecten. Dáár mag je ruimte voor maken. Voor álles in jou, ook de minder fijne kanten. Als je daar mee kunt zijn, dan bén je. En dat is genoeg.
Als je me zou kennen,
zou je weten dat…
- Ik bijna altijd wel een liedje in mijn hoofd heb. Er popt vanzelf een liedje in mij op n.a.v. wat iemand zegt of wat ik zie. En vervolgens zing ik dat vaak ook hardop mee. Sowieso houd ik van ‘meeblèren’ met muziek; van rauwe rock tot Hollandse smartlappen, van back to the 80’s tot magic mantra’s;
- Ik een onzichtbare rugzak vol muziekinstrumenten heb, die ik regelmatig tevoorschijn haal wanneer ik op een feestje sta te dansen; luchtgitaar, saxofoon, piano, drumstel, you name it. Overigens bespeel ik niet echt een instrument, al drum ik graag op de djembe (of op m’n eigen body), en tokkel ik zo nu en dan op m’n ukelele;
- Ik heel vaak foto’s en filmpjes maak van o.a. zonnestralen, de volle maan, wolken, kleuren in de lucht, bloemen, bomen, dauwdruppels, van al het moois waar mijn oog onderweg op valt, met in mijn achterhoofd oh daar kan ik misschien nog iets mee, om vervolgens met 99 van de 100 foto’s niks te doen (het geheugen van mijn telefoon zit dan ook nogal eens vol);
- Ik gek ben op dieren en dat ik tegen ze praat (met hele rare stemmetjes), of dat nu mijn katten zijn, een duif op het dak, een koe in de wei of de alpaca’s op de kinderboerderij. Ook tegen bomen praat ik trouwens, en ja die knuffel ik soms ook.
Meer over Tineke
Hoe het was
Sinds ik moeder was geworden, was ik alleen nog maar bezig met hapjes en sapjes. Terwijl ik ook zorgde dat het huis schoon en opgeruimd was en er gezonde maaltijden op tafel kwamen. Evenals die onzichtbare regeldingen zoals het plannen van afspraken of het herinneren van een verjaardag. Ik voelde me best vaak gefrustreerd en niet echt aanwezig. Mijn leven voelde oppervlakkig en eentonig, ondanks dat ik alles had.
Op mijn werk als verpleegkundige hield ik me ook nog alleen maar bezig met het zorgen voor de cliënten. Al die bijkomende regeltaken, waar voorheen mijn hart sneller van ging kloppen en voor de nodige uitdaging zorgde, die liet ik voorbij gaan.
De vraag die steeds op plopte was; is dit het dan? Ik heb toch wel iets meer in huis dan alleen maar zorgen voor. Waar ben ikzelf gebleven in mijn eigen leven? En toen kwam dat stemmetje, steeds luider. Een innerlijk weten naar iets groters, iets diepers. Mijn spiritualiteit klopte aan, maar dat toelaten was doodeng. Wat zou dat betekenen voor mijn leven?
Hoe is het nu?
Door écht te volgen wat mij riep, ontdekte ik dat ik niet alleen leef om te zorgen voor mijn gezin, maar dat er een diepere laag in mezelf te ontdekken viel. Iets wat mij riep om mijn leven bewust en voluit te kunnen gaan leven. Dát heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf niet leeg voel, maar juist heel vervuld.
Ik ontdekte dat ik niet alleen die zorgzame vrouw en moeder ben, maar ook een intuïtieve, krachtige vrouw die durft te voelen en haar eigen weg bewandelt. Ik hoef alleen maar (mezelf) te zijn en dat voelt zo compleet!
Mijn leven dat nu eindelijk mijn leven is, zoals het bedoeld is te zijn!
Ik geloof dat het leven bedoeld is om te leven, en dat vrouwen die halverwege hun leven een spirituele kant in zichzelf ontdekken maar dat geen plek in hun leven kunnen geven, niet geholpen zijn met nóg meer doen of verbeteren. Ze zijn juist geholpen door ruimte te maken voor wie ze werkelijk zijn en wat er écht toe doet. Het gaat niet om aanpassen of pleasen, maar om thuiskomen bij jezelf; bij dat diepe innerlijke weten dat je al die tijd hebt weggestopt.
Spiritualiteit is geen luxe of iets zweverigs, maar een essentieel deel van wie je bent. Het is de sleutel om je leven niet langer als ‘leeg’ of ‘onvervuld’ te ervaren, maar juist als betekenisvol en kloppend. Zonder schuldgevoel, zonder voorwaarden, gewoon door te durven ZIJN. In verbinding met jezelf, je intuïtie en de diepere laag van het leven.
Als je me zou kennen,
zou je weten dat…
- Ik urenlang op mijn knieën gebogen over een grasveld kan zitten, om klaver te plukken. Als ik erin slaag om een centimeterslange rij klavers uit het gras te trekken, zonder dat het breekt, voelt het alsof ik de hoofdprijs gewonnen heb. Bijkomend voordeel: mijn hoofd wordt er lekker leeg van.
- “haha, jouw sokken!” een veel voorkomende opmerking is. Mijn tenen houden namelijk niet van gevangenschap. Daarom loop ik het liefste op blote voeten of anders draag ik teensokken. En schoenen? Alleen barefoot, behalve die ene keer dat ik mezelf in een paar fancy hakken wurm voor een feestje (en daar de volgende dag spijt van heb).
- Als ik naar de lucht kijk en wolken zich vormen tot magische meesterwerken, kun je erop rekenen dat er een “Ohhh!”, “Ahhh!” of “Oehhh, kijk dan!” uit mijn mond ontsnapt van verwondering. Hetzelfde geldt voor de zon die stralend door de bomen schijnt of een bloem die in al haar kleurenpracht zich laat zien.
- Ik niet zomaar mijn dekbed kan dichtgooien als ik wakker ben. Ik stop eerst mijn dekbed terug in de punten, vervolgens schud ik deze op om daarna het dekbedovertrek helemaal strak en kreukvrij te trekken. En als iemand anders mijn bed heeft opgemaakt? Lief bedoeld, maar dan doe ik het alsnog opnieuw. Pas als het écht strak ligt, kan ik lekker slapen.
- Er regelmatig tranen over mijn wangen rollen, zonder dat er iets hoeft te zijn. Ik voel nu eenmaal diep. Een mooi liedje, een oprechte blik, een zonnestraal op mijn huid, alles kan me raken. Het is mijn manier van ontladen. Kwetsbaar en krachtig tegelijk. Dat evt. “jankhoofd” neem ik tegenwoordig maar voor lief 😉
Spreekt ons verhaal je aan?
En ben jij er klaar voor om ruimte te maken voor wie jij écht diep van binnen bent, en jóuw leven te leven, zodat jij eindelijk jóuw pad bewandelt en doet wat er écht toe doet voor jou? Laat ons je dan op weg helpen. Neem vrijblijvend contact met ons op, door een bericht achter te laten, of boek direct een afspraak voor een inspiratiegesprek.